Dag 10 Wandeling in Colca Valley

We vertrekken weer op tijd (7:30 uur) en rijden de canyon terug naar het dorpje Yanque. Onderweg hebben we een paar stops. De eerste is bij een uitkijkpunt waar we prachtig zicht hebben op de terassen van de Colca Valley. Een paar prachtige dames in traditionele kledij verkopen er souvenirs. Wanneer we verder rijden is het op een bepaald moment erg druk. Er blijken condors te zijn. Dus bus aan de kant en wij er weer uit. Op een rots ca 50m boven de weg zitten 4 condors zich op te warmen, 3 jongen en een volwassene. Twee van de jongeren lopen wat te stoeien, wat ook leuke taferelen oplevert. Plotseling vliegt er een van de rots weg en scheert vlak over onze hoofden naar de canyon toe. Wow, wat een inmense vogel zo dichtbij, en dit was slechts een jong. Niet heel veel later volgen de andere drie ook stuk voor stuk. Ze zweven zo'n 5m boven ons hoofd, geruisloos en snel en zo gracieus. Iedereen is onder de indruk. De camara's klikken er lustig op los. De mijne uiteraard ook. En ik heb er een paar hele mooie opnames tussen zitten. Pfff, ik kan met een gerust hart thuiskomen bij mijn fotograaf-vriendje, hij kan trots op me zijn 😜

De volgende stop is in het dorpje Maca. Daar maken we kennis met het fruit van de cactus. Het vruchtvlees ziet er uit als kiwi, en het smaak naar heel zure limoen. Het is erg verfrissend. Ik vind het lekker. Op de locale markt koop ik toch maar een hoedje om mij tegen de felle zon te beschermen. Hoewel ik helemaal geen hoedjes/petjes mens ben is dit toch wel een grappig exemplaar.

Bij het volgende dorp splitst de groep zich in tweeën; een deel die gaat wandelen (9 personen) door de Colca Valley van Yanque naar Coporaque, en een deel die een alternatief programma volgt. De picknick spullen worden verdeeld tussen beide groepen. De lopers, waaronder ik, moeten de spullen zelf mee sjouwen deze keer, evenals voldoende water voor onderweg.

Vol goede moed gaan we op pad met lokale gids Ruth en haar zoon. De wandeling zal vandaag 400m stijgen en 130m dalen. We lopen het dorp uit en komen bij een brug over de Colca rivier. In de rotswanden zien we aan de ene kant adelaarsnesten en aan de andere kant 'Colca's': een soort kleine balkonnetjes uitgehouwen in de rotsen waar de pre-inka's vroeger hun bederfelijke waren bewaarden. Na de brug begint de eerste, meteen pittige  klim. De hoogte (3600m) is hier goed merkbaar, want je raakt snel achter je adem aan. Heel langzaam klimmen dus, en dan nog moet er regelmatig gepauzeerd worden. We komen uit bij het boerenland, de terassen, waar de mensen heel hard aan het werk zijn. Er wordt geploegd met ossen of stieren. De vrouwen dragen hun traditionele kledij en bewerken de zaden voor die straks gezaaid zullen worden. Ook staan mannen en vrouwen met primitief gereedschap de grond te bewerken. Wat een hard bestaan. 70% van de grond hier kan alleen handmatug bewerkt worden, en dus slechts 30% machinaal.

We slaan naar rechts het pad af naar Uye Uye, een pre-inka ruïne stad uit de 12e eeuw. In dit gedeelte zitten 2 pittige klimmetjes waarbij het weer naar ademhappen wordt. Ook toen had het dorp al een centraal plein met daaraan de kerk. Door de tand-des-tijds, de aardbevingen en plunderingen door Spanjaarden en latere dorpelingen zijn er slecht her en der wat muren overeind gebleven. Toch geeft het een goed beeld van het dorp van weleer. Het pad slingert zich door het dorp omhoog tot we uitkomen bij een soort balkon/uitzichtpunt; hier gaan we lunchen. 

Na de lunch gaat het pad verder met kleine stukjes dalen en kleine stukjes klimmen (waarvan sommigen nog best veneinig).  We lopen als ware op de berg om het dorp Yanque heen en verder de valley richting Coporaque. Het laatste wordt weer klimmen naar de top van de berg om aan de andere kant naar het dorp af te kunnen dalen. Deze klim is best goed te doen, na slecht 2x stoppen bereiken we de top en dalen daarna af. De bus met het andere deel van de groep, pikt ons in het dorp weer op en we rijden meteen door naar de thermische baden. Wat een weldadigheid voor die vermoeide spieren in een warm zwavelbad van 37 graden. Dit was precies wat mijn gepijnigde lijf nodig had 😁. Eenmaal terug in het hotel val ik als een blok in slaap. Heerlijk zo'n powernap van een uur voor het eten. Dat laatste was trouwens ook erg lekker in het hotel: forel met knofloof, groente en frietjes.

Op een of andere manier kunnen we hier niet op FB, dus de plaatjes en het verhaal zal ik daar later posten.