Dag 1 Naar Madeira

Jasper heeft mij vanmorgen in alle vroegte (04:00 uur) naar Schiphol gebracht. Het ging erg vlot met de koffer afgeven en door de douane. Ondanks het vroege uur was het al redelijk druk. We vertrokken mooi op tijd, dus geen Transvertragia zoals de kids het plegen te noemen. Nederland was somber en bewolkt, en nog een beetje donker bij vertrek, maar boven de wolken scheen de zon volop.

Het aanvliegen op Madeira is werkelijk spectaculair! Vanuit de oceaan rijst ineens het vulkanische eiland op met zijn steile kliffen in het noorden. Het was stralend weer, het uitzicht adembenemend. De landingsbaan staat op hoge palen deels in zee. Na een scherpe bocht van 180 graden werd het toestel zachtjes aan de grond gezet om vervolgens vol in de remmen te gaan.

De luchthaven is heerlijk overzichtelijk en rustig ondanks het feit dat de vliegtuigen af en aan vliegen.

Na 3 kwartier wachten in de brandende zon kwam de OV bus naar Porto da Cruz. De chaffeur riep naar me dat ik moest pushen toen ik mijn koffer naar binnen wilde sjouwen. No no, push, push! Ik begreep niet wat hij bedoelde, wat moest ik pushen? Ongeduldig stapte hij uit en trok een luik open waar mijn koffer in moest. Oké, bedoelde hij dat. De beste man had vast zijn dag niet, of is misschien van nature vol temperamento, want ietwat poestig stuurde hij de bus over de smalle, bochtige, bergweggetjes. We werden van links naar rechts geslingerd, van voor naar achter, terwijl ik ook nog probeerde foto's te maken van het prachtige landschap en het leuke plaatsje Machito. Na een half uur schudden en husselen was ik in Porto da Cruz, eerste bestemming van de wandelreis. Hotel Costa Linda was snel gevonden in dit kleine, lieflijke vissersdorpje. Een heel hartelijke ontvangst met rondleiding, een eenvoudige, maar zeer nette kamer met balkon en uitzicht op zee! Over het terras van het restaurant is het zwembad bereikbaar dat tegen de rotsen aanligt met uitzicht over de oceaan. Een mens kan het slechter te treffen.

Ik besluit eerst te gaan lunchen en dan lekker een duik in het zwembad te nemen. De tonijnsalade was heerlijk vers en het gebakken brood met olijfolie en kruiden verrukkelijk. Ook hier uiterst vriendelijke bediening. Wachtend op mijn espresso begint het zachtjes te spetteren. Ik had de bui al aan zien komen en hoopte dat hij voorbij zou trekken, maar helaas. Dan maar eerst siësta houden en hopen dat de zon straks terug is.

Helaas, om 16:00 uur regent het nog...zwemmen wordt het niet meer vandaag. Dan maar een rondje dorp gewapend met paraplu. Ik kom het rum museum tegen waar vroeger uit suikerriet rum gestookt werd. Grappig dat precies dezelfde persen en dezelfde verschillende ketels worden gebruikt als ik op Cuba bij een nog werkende 'suikermolen' heb gezien. Waarschijnlijk ook geen toeval als je bedenkt dat die Portugezen ooit Cuba hebben ontdekt en veroverd. Ik besluit de locale 'Poncha' (rum met honing en sinasappelsap) maar uit te stellen tot een ander moment. Ik vrees dat dit drankje nu inslaat als een bom en ik halfdronken terug moet zwalken wanneer ik het nu zou drinken. Een winkeltje heb ik nog niet kunnen ontdekken, alleen een pharmacia.

Het weer lijkt voorzichtig wat op te knappen, het is nu droog, maar de wolken hangen nog dik rondom de Boca di Risco waar we morgen de eerste wandelroute hebben; als het nu maar niet te glad wordt op de rotsen...

Ik ben overigens de enige in dit hotel als deelnemer van Euro hiking. Volgens de vriendelijke dame van de receptie is het goed mogelijk dat zich in het andere hotel nog wandelaars bevinden. Ik ga het wel zien morgen bij de meeting.

Eerst maar een lekker gegrilde vis (dorade) eten en een goede nachtrust. Een mens wordt vanzelf relaxed in dit rustige vissersdorp met als enig geluid de zee die tegen de rotsen slaat. Ik slaap vast als een roos vannacht.