Dag 11: busrit van Chivay naar Puno over de Colca pas

Vertrek om 7:30 uur voor een busrit van 300 km naar Puno. We rijden terug richting Arequipa, stoppen weer voor coca of muño thee bij hetzelfde tentje onderweg en buigen bij de splitsing af naar links richting Puno. De weg stijgt flink, en weer wordt ik heel erg duizelig. We rijden over de altiplano, de hoogvlakte van de Andes met een gemiddelde hoogte van 4400m. Nogmaals komen we op de Colcapas op 4910m en nu gaan we hier wel uit de bus. Rondom hebben we zicht op alle omringende vulkanen. Het waait stevig en het is best fris boven.

We rijden nog een uurtje verder en komen dan bij een groot meer waar we gaan lunchen. Het is er heerlijk fris. Ik zwalk een beetje rond, want nog steeds heel erg duizelig. Er loopt een lama en een alpaca, en natuurlijk zijn ook de dames er weer die hun waren verkopen.

Na de lunch rijden we verder over de hoogvlakte. We zien weer wilde viguños, kuddes schapen, alpaca's en lama's. En ook Andes konijnen die de schutkleur van een steen hebben en de staart van eekhoorn. Bij wat meertjes zien we ook flamingo's en witte reigers, en de nodige andere watervogels.

Uiteindelijk gaan we dalen en langzaam aan ga ik mij wat beter voelen. Kennelijk ben ik gevoelig voor de hoogte boven 4000m.

Tegen 14:30 uur rijden we Puno binnen. De stad tegen de heuvel aan het Titicaca meer. De gebouwen zijn veelal betonblokken, het is geen mooie of aantrekkelijke stad. Zelfs het oude centrum niet waarbij ons hotel staat. Met Elly ga ik op verkenning uit. De Plaza de Armas ligt overhoop, de cathédraal is wel mooi. Verder loopt er nog een winkelstraat met vele restaurants naar een ander pleintje. Van zijn allure hoeft deze stad het niet te hebben. Wel komen we ineens een kleine processie met verklede kinderen tegen. Zij vieren de verjaardag van de bescherheilige van de kinderen.

We dineren vanavond met z'n drieën, Elly, Niels en ik, en eten lekker Italiaans (!). Wanneer ons bord bijna leeg is komt er een 7-koppige band wat Peruaanse klassikers spelen.