Dag 7: vrije dag in Arequipa, zwerven door de stad

Vanmorgen heerlijk rustig opgestaan. Nog een hele vrije dag om er zelf op uit te gaan. Na het ontbijt eerst mijn lieve Edwin gesproken. Heerlijk om hem weer even te horen. Lang leve whatsapp!

Ik ga er vandaag alleen op uit. Begin met een bezoek aan Mundo Alpaca. Hier kun je zien hoe de Alpacawol gesorteerd wordt op kwaliteit, hoe de wol met natuurlijke kleurstoffen wordt geverfd, en hoe er op traditionele wijze geweven wordt. In de tuin zijn ook  alpaca's aanwezig. En ja, ze zijn vriendelijk en heerlijk zacht.

Daarna weer terug naar het centrum. Genoten van een lekkere cappuchino en gezworven door de vele straatjes rondom het plein. De mooie, oude gebouwen, de geverfde huizen in mooie pasteltinten zoals dat kenmerkend is voor latijns America. De gemoedelijke ontspannen sfeer op straat. De Peruanen zijn een beleefd en vriendelijk volk. Conservatief in bijvoorbeeld kledingstijl, zeker wanneer je dat met de andere Zuid-Amerikaanse landen vergelijkt. Daar waar in Cuba een gesprek op ruzie lijkt, voeren de Peruanen een rustig gesprek op vriendelijke toon. De verkopers zijn niet opdringerig. En net als in elke stad ter wereld zijn hier ook zwervers en bedelaars, maar ze vallen de toeristen niet lastig.

Ik lunch met een verse hamkaas croissant en een heerlijk kaneelbroodje op Plaza de Armas, het centrale plein van elk stad/plaats in Peru. Heerlijk om vanaf een bankje in de zon het dagelijks leven te observeren. Dit plein is de sociale ontmoetingsplaats. Op dit uur van de dag zijn er veel ouders en grootouders met kleine kinderen (peuters) die hier naar hartelust kunnen rondbanjeren. Natuurlijk op de voet gevolgd door hun vader/moeder/opa/oma. Wat opvalt is dat met name de jongetjes achter de duiven aan jagen. Het is echt genetisch bepaald :-) Wat ook mooi is om te zien is het kat & muis spel tussen de straatverkopers en die ene agent die over het plein waakt. Wanneer de verkoper in de ogen van oom agent te dicht bij de bezoekers/toeristen komen fluit hij driftig op zijn fluitje en gebaard dat zij weg moeten gaan. Dat doen ze ook, maar achter zijn rug om verschijnen ze net zo hard weer ten tonele. Daar waar de agent er een van het plein weet te krijgen, komen er 5 anderen voor terug. Ook hij weet het, want dit is hoe het werkt. En toch blijft hij dapper zijn taak vervullen en is de fluit zijn grootste vriend.